LATHALAIN

Aking Guro, Aking Kasangga

    

 Hindi lahat ay nakaka-alala sa ating mga pangalawang ina sa paaralan. Hindi lahat ay naiintindihan ang hirap at pagod na pinagdadaanan ng mga guro. Ngunit, may mga nakaka-alala, may nakakaintindi at may nagmamahal sa kanila, kaya sila binigyan pagkilala at pag-pupugay taon-taon.

     Ipinagdiriwang ang buwan ng mga guro taon-taon tuwing sasapit ang Setyembre 5 hanggang Oktubre 5 hindi lahat ay nakaka-alala o may pakialam sa pagdiriwang ito. Ngunit ang mga guro ay isa sa mga nagging parte n gating buhay. Malaki ang ginampanan nilang papel sa pag-abot ng ating mga nais marating.

     Ang pagharap sa mga estudyante ay isang malaking hamon sapagkat hindi lahat ay madaling turuan, hindi lahat ay mabait at sumusunod sa alituntunin. Maraming estudyante ang mas inuuna ang pagbubulakbol kaya nahihirapan ang mga guro na disiplinahin ang mga ito. Dahil sa panahon ngayon, kaunting masasakit na salita ay maaaring bye-bye lisensya na ang mga guro.

      Mahirap harapin ang responsibilidad ng isang guro dahil may mga guro na malalayo ang inuuwian, mayroon din namang mga guro na ina sa kanilang mga tahanan, hindi lamang estudyante ang kanilang responsibilidad din naman silang aasikasuhin. Maraming guro ang nakararanas nito.

     Maraming estudyante na hindi nakikita ang halaga ng mga guro. Marami ang naging sakripisyo nila tulad ng oras at enerhiya para lamang tayo ay mapabuti. Dapat ay itatak sa isip na isa sila sa mga tumutulong sa pagtahak sa mabuting daan.

     Ang mga guro ay tulad ng ating mga magulang, gagawin ang kanilang makakaya para tayo ay mapabuti. Walang guro ang gusting makita ang kanilang mga estudyante na nasa likod ng rehas o walang makain dahil sa madilim na daan na kanilang natahak. ‘Wag kalimutan magpasalamat sa lahat ng guro dahil sa oras ng pangangailangan sila ay nandiyan para tayo’y tulungan. Pagdating ng panahon, tayo’y magbabalik tanaw at sila’y ating pasasalamatan.